ਹੈ

ਦੇ

ਕੇ

ਨੂੰ

ਦੀ

ਦਾ

ਹੀ

ਅਤੇ

ਹਨ

ਕਰ

ਵਿਚ

ਹੈਂ

ਉਸ

ਨਹੀਂ

ਹੇ

ਨੇ

ਉਹ

ਤੇ

ਕੋ

ਹੋ

ਨਾਲ

ਨਾਮ

ਜੋ

ਗੁਰੂ

ਪ੍ਰਭੂ

ਮੇਂ

ਜਿਸ

ਤੂੰ

ਮਨ

ਇਸ

ਮੈਂ

ਆਪਣੇ

ਤੋਂ

ਕਾ

ਕੀ

ਭੀ

ਪਰਮਾਤਮਾ

ਇਹ

ਸੇ

ਕੋਈ

ਭਾਵ

ਆਪ

ਜੀ

ਮਨੁੱਖ

ਜਾਂਦਾ

ਅੰਦਰ

ਮੇਰੇ

ਤਾਂ

ਕਰਦਾ

ਕਿ

ਸਭ

ਹਾਂ

ਨਾਨਕ

ਰੂਪ

ਔਰ

ਸੁਆਮੀ

ਤੇਰੇ

ਤਿਸ

ਵਾਲਾ

ਇਕ

ਵਾਹਿਗੁਰੂ

ਸੋ

ਹਰੀ

ਸ੍ਰੀ

ਪਰ

ਸਾਰੇ

ਤਰ੍ਹਾਂ

ਸਦਾ

ਵਾਲੇ

ਕਰਨ

ਸੀ

ਜੀਵ

ਗੁਰਾਂ

ਲਈ

ਉਤੇ

ਗਿਆ

ਹੋਇਆ

ਭਾਈ

ਵਿੱਚ

ਮੈਨੂੰ

ਉਨ੍ਹਾਂ

ਮਾਇਆ

ਦਿੱਤਾ

ਦੁਆਰਾ

ਕਹਤੇ

ਸਕਦਾ

ਲਿਆ

ਜਾ

ਹੋਰ

ਹੁੰਦਾ

ਗਏ

ਜਾਂਦੇ

ਬਹੁਤ

ਵਾ

ਆਤਮਕ

ਰਹਿੰਦਾ

ਮੇਰਾ

ਉਹਨਾਂ

ਹੋਏ

ਮਿਲ

ਮੇਰੀ

ਤਿਨ

ਨਾ

ਪ੍ਰਾਪਤ

ਆ

ਆਪਣੀ

ਕਿਸੇ

ਜਗਤ

ਤੇਰੀ

ਦੂਰ

ਘਰ

ਤੇਰਾ

ਔ

ਕੀਤਾ

ਕਰਦੇ

ਰਹੇ

ਰਿਹਾ

ਸ਼ਬਦ

ਫਿਰ

ਗਈ

ਸੰਸਾਰ

ਸੱਚੇ

ਜਾਂਦੀ

ਜੇ

ਹੂਆ

ਸਿਮਰਨ

ਜੀਵਨ

ਗੁਰੋਂ

ਹਰਿ

ਲੈ

ਸਰੀਰ

ਅਰਥਾਤ

ਹੋਈ

ਵੀ

ਸੁਖ

ਸਨ

ਰਾਹੀਂ

ਬਿਨਾ

ਹੋਤਾ

ਜਿਨ੍ਹਾਂ

ਹਿਰਦੇ

ਦੀਆਂ

ਵਾਲੀ

ਮਾਲਕ

ਲੈਂਦਾ

ਤਬ

ਪਾ

ਸਰੂਪ

ਪ੍ਰੇਮ

ਕੇਵਲ

ਆਪਣਾ

ਕਰਤਾ

ਜਦ

ਹਰ

ਕਰਤੇ

ਵੇਖ

ਮੋਹ

ਵਿਖੇ

ਸਾਹਿਬ

ਰਾਜੇ

ਸਤਿਗੁਰੂ

ਸੰਤ

ਅਰ

ਤਦ

ਜਨਮ

ਹੂਏ

ਕੁਝ

ਜਬ

ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ

ਹੋਵੇ

ਕਰੋ

ਨਾਂ

ਰੂਪੀ

ਤੈਨੂੰ

ਦਿਨ

ਰਾਮ

ਏਕ

ਸਰਬ

ਪੁਰਖ

ਪੈਦਾ

ਬਾਣੀ

ਰਹਾਉ

ਸਮਝ

ਮਾਰ

ਜਦੋਂ

ਪਿਆਰ

ਗੁਣ

ਕਿਉਂਕਿ

ਜੀਵਾਂ

ਲੋਕ

ਪਾਰ

ਵਹੁ

ਸਾਥ

ਜਾਤਾ

ਪੁਨਾ

ਪ੍ਰਕਾਰ

ਰਹਿੰਦੇ

ਸਰਨ

ਪੂਰਨ

ਹੂੰ

ਕੀਆ

ਹੁੰਦੀ

ਪਰਮੇਸ੍ਵਰ

ਬਣ

ਹੁਣ

ਕਿਰਪਾ

ਸੇਵਾ

ਪਤੀ

ਕੀਤੀ

ਰਹਿਣ

ਉਪਦੇਸ਼

ਸੰਗਤ

ਠਹਿਰਾਉ

ਅਪਨੇ

ਕਿਸ

ਕਰਮ

ਵਿਚੋਂ

ਜਾਣ

ਇਸਤਰੀ

ਗੱਲ

ਸਿਰ

ਰਾਜਾ

ਭਗਤੀ

ਪੈ

ਪਾਤਿਸ਼ਾਹੀ

ਵਾਸਤੇ

ਧਨ

ਰਹੀ

ਤੋ

ਮਾਨੋ

ਮਿਹਰ

ਚਿੱਤ

ਮੌਤ

ਕੰਮ

ਉਚਾਰਨ

ਉਹੀ

ਸਾਰਿਆਂ

ਕਿਹਾ

ਧਰਤੀ

ਪੁਰਸ਼

ਜਿਵੇਂ

ਦਾਸ

ਕ੍ਰਿਪਾ

ਸਾਰੀ

ਵੇਲੇ

ਦੁਖ

ਸੁਣ

ਹੱਥ

ਅੰਤ

ਰਾਤ

ਪਾਇਆ

ਥਾਂ

ਪਿਆ

ਕਈ

ਆਦਿ

ਬਿਨਾਂ

ਬੰਦੇ

ਮਿਲਦਾ

ਉਥੇ

ਰਸ

ਨਾਹ

ਐਸੇ

ਆਨੰਦ

ਦਇਆ

ਦੇਣ

ਜੇਕਰ

ਹੋਣ

ਸਾਧ

ਕਰੇ

ਅੰਮ੍ਰਿਤ

ਪਏ

ਰੱਬ

ਲੀਨ

ਗੁਰ

ਸਦਾ-ਥਿਰ

ਸਾਈਂ

ਸੋਈ

ਮੁੜ

ਕਦੇ

ਦੇਹ

ਪੈਂਦਾ

ਪਰੰਤੂ

ਸਾਰਾ

ਹਮ

ਕਰਨੇ

ਕਿਉਂ

ਪਾਣੀ

ਆਸਰਾ

ਨਾਸ

ਤਿਨੋਂ

ਚਰਨਾਂ

ਹੁਕਮ

ਨ

ਕਹਿਤੇ

ਬਣਾ

ਕਬੀਰ

ਧਾਰਨ

ਪਰਮ

ਪਾਪ

ਹਰੇਕ

ਸੁੰਦਰ

ਕਿਤੇ

ਸਮੁੰਦਰ

ਜਿਨ

ਦਿੰਦਾ

ਡਰ

ਪ੍ਰਾਪਤਿ

ਬ੍ਰਹਮ

ਦੋਹਰਾ

ਅਕਾਲ

ਦੇਂਦਾ

ਬੇਨਤੀ

ਪਹਿਲਾਂ

ਜਲ

ਮੂਰਖ

ਸਕਦੀ

ਆਇਆ

ਜਨ

ਵਿਕਾਰਾਂ

ਪੰਜਵੀਂ

ਦਿੱਤੀ

ਤਕ

ਪ੍ਰੀਤ

ਗਿਆਨ

ਸਿਫ਼ਤ-ਸਾਲਾਹ

ਜਿਹੜਾ

ਰਹਾ

ਰਾਜ

ਆਦਿਕ

ਰਿਦੇ

ਰਹਿ

ਪਿਆਰੇ

ਜਾਂ

ਫਲ

ਚੌਪਈ

ਕੁਛ

ਤਦੋਂ

ਅਨੇਕਾਂ

ਹੰਕਾਰ

ਕੀਤੇ

ਸਤਿਗੁਰੋਂ

ਕਰਦੀ

ਆਤਮਾ

ਰੰਗ

ਅਨੰਦ

ਕਾਲ

ਕ੍ਰੋਧ

ਦਿਲ

ਅਰੁ

ਰਹਿਤ

ਇਨਸਾਨ

ਰਹਿੰਦੀ

ਮਰਨ

ਸੱਚਾ

ਵਿਚਾਰ

ਤਨ

ਉੱਤੇ

ਯੁੱਧ

ਸੇਵਕ

ਸਾਰੀਆਂ

ਗੁਣਾਂ

ਧਰਮ

ਇੱਕ

ਪ੍ਰਾਣੀ

ਕਹਿ

ਛੱਡ

ਐਸਾ

ਕਾਮ

ਜਿਨੋਂ

ਜਾਣਦਾ

ਪਾਸੋਂ

ਪਾਸ

ਕਰਕੇ

ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ

ਵੱਸਦਾ

ਕਥਨ

ਉਸੇ

ਵੱਡੇ

ਚੰਗਾ

ਗਾਇਨ

ਮੂੰਹ

ਅੰਦਰੋਂ

ਮਿਲਾ

ਭਗਤ

ਪ੍ਰਸੰਨ

ਆਰਾਮ

ਸੰਤੋਂ

ਚਿਤ

ਜੇਹੜਾ

ਰਾਗ

ਯਾਦ

ਧਿਆਨ

ਤੌ

ਸਚੇ

ਹੁੰਦੇ

ਅਵਸਥਾ

ਇਸਤ੍ਰੀ

ਦੀਆ

ਦਿੱਤੇ

ਖੁਦ

ਪੁਰਸ

ਹੋਤੀ

ਧਾਰ

ਮਰ

ਆਖਦਾ

ਦੁੱਖ

ਉਪਦੇਸ

ਬੇਅੰਤ

ਏਹ

ਗੁਰਮੁਖ

ਆਪੇ

ਪਰਾਪਤ

ਵਿਆਪਕ

ਭਰ

ਬੰਦਾ

ਥਾ

ਪਦ

ਕਰਨਾ

ਤੁਸੀਂ

ਜੈਸੇ

ਅਨੇਕ

ਪਦਾਰਥ

ਮੁਖ

ਤਿਆਗ

ਪ੍ਰੀਤਮ

ਜੋੜ

ਪੂਰੇ

ਜਿਥੇ

ਸੂਰਮੇ

ਮਿਲਾਪ

ਚਰਿਤ੍ਰ

ਸੂਰਜ

ਅੱਗ

ਜਪ

ਵੱਡਾ

ਹਮੇਸ਼ਾਂ

ਬਰਕਤਿ

ਦਰ

ਕਿਆ

ਕਰੀ

ਸੰਗ

ਤਿਸੀ

ਚੰਗੀ

ਜਾਤੀ

ਵੈਰੀ

ਵਲੋਂ

ਆਉਂਦਾ

ਰੱਖਦਾ

ਪਵਿੱਤਰ

ਜਾਏ

ਪਰਮੇਸਰ

ਸੰਗਤਿ

ਅਸੀਂ

ਅਨੁਸਾਰ

ਕਿਸੀ

ਦੇਵ

ਹਉਮੈ

ਦਰਸਨ

ਬਾਹਰ

ਇਹਨਾਂ

ਦੁਨੀਆ

ਪੁੱਤਰ

ਜਾਤੇ

ਚਾਹੀਦਾ

ਵੱਸ

ਵਾਂਗ

ਸਦੀਵ

ਕਰੀਏ

ਰਾਣੀ

ਬਚਨ

ਇਥੇ

ਅਬ

ਗੁਣੋਂ

ਜਮ

ਰਜ਼ਾ

ਬਗੈਰ

ਲੱਗ

ਹਾਸਲ

ਕਾਰਨ

ਹਰਿ-ਨਾਮ

ਸੈਨਾ

ਜਾਵੇ

ਸ੍ਰਿਸ਼ਟੀ

ਸਬਦ

ਭੇਦ

ਕਵੀ

ਸਮੂਹ

ਅੱਖਾਂ

ਰੱਖ

ਇਹੀ

ਬੀਚ

ਲਵੋ

ਸੱਚ

ਚੰਗੇ

ਵਡਿਆਈ

ਸਚਾ

ਸਿੰਘ

ਲਗ

ਲੈਂਦੇ

ਵਲ

ਚਰਨ

ਦੇਖ

ਕਾਇਮ

ਪਰੇ

ਭਏ

ਇਸੀ

ਲਏ

ਸਚ

ਮਨਮੁਖ

ਕੌ

ਸਮਝਦਾ

ਬੁਧੀ

ਪ੍ਰਗਟ

ਜੋਗੀ

ਤੁਮ

ਪਵਿਤ੍ਰ

ਜਿਹੜੇ

ਦਾਨ

ਲੱਗਦਾ

ਮਮਤਾ

ਬਾਣ

ਪਿਆਰਾ

ਅਡੋਲਤਾ

ਭੈ

ਲੀਆ

ਮਨੁੱਖਾਂ

ਪਿਤਾ

ਸਕਦੇ

ਖੁਸ਼ੀ

ਹੂਈ

ਦੇਤਾ

ਗੋਬਿੰਦ

ਦੈਂਤ

ਜੀਵੋਂ

ਪੈਰਾਂ

ਕੋਲ

ਲਗਾ

ਜੀਵ-ਇਸਤ੍ਰੀ

ਸਾਧੂ

ਆਸਾ

ਮਾਤਾ

ਲੋਕਾਂ

ਇੱਜ਼ਤ

ਸੰਸਾਰ-ਸਮੁੰਦਰ

ਸਨਮੁਖ

ਇਸੇ

ਆਏ

ਮੇਹਰ

ਨਾਮੁ

ਰੱਖਿਆ

ਪ੍ਰਾਪਤੀ

ਦੋ

ਲਗੇ

ਜਿਹਾ

ਜਨੋਂ

ਪਾਈ

ਅਭੇਦ

ਔਰੁ

ਜਿੰਦ

ਪਰਲੋਕ

ਦਾਤ

ਕਰਤਾਰ

ਜਾਨ

ਮਸਤ

ਭਾਗਾਂ

ਸੰਤਾਂ

ਤੁਪਕ

ਦੌਲਤ

ਕਰਮਾਂ

ਸੰਸਾਰੀ

ਛਡ

ਨਾਲੋਂ

ਸੰਪੂਰਨ

ਹੋਤੇ

ਕੁਰਬਾਨ

ਗ੍ਯਾਨ

ਸ਼ਰੀਰ

ਦਰਸ਼ਨ

ਮਿਲੇ

ਚਾਰ

ਦ੍ਵਾਰੇ

ਮਾਯਾ

ਪਕੜ

ਰੋਗ

ਫੇਰ

ਕਹਿੰਦੇ

ਕੈ

ਵਾਰ

ਐਸੀ

ਚਲੇ

ਥੀ

ਪ੍ਰੰਤੂ

ਨਿਵਾਸ

ਹਾਰ

ਮੈਲ

ਬਲ

ਕਹੇ

ਸੁਰਤ

ਆਖਦੇ

ਬਚਾ

ਵੇਖਿਆ

ਮੱਥੇ

ਆਰਾਧਨ

ਇਨ

ਅਪਨਾ

ਆਦਮੀ

ਪਈ

ਪਾਨ

ਲੱਭ

ਸ੍ਵਾਮੀ

ਸ੍ਰੇਸ਼ਟ

ਅੰਤਰ

ਜਨਾਂ

ਮਾਤ੍ਰ

ਗੁਰਮੁਖਿ

ਅੱਗੇ

ਇਨ੍ਹਾਂ

ਕੈਸੇ

ਟਿਕ

ਕੀਹ

ਵੇਖਦਾ

ਭੋਗ

ਅਪਨੀ

ਤੈਸੇ

ਸੋਭਾ

ਬਾਝੋਂ

ਵਿਅਰਥ

ਦਿੰਦੇ

ਸ਼ਿਵ

ਜੁੜ

ਤਥਾ

ਰਸਤੇ

ਤਿਵੇਂ

ਮਾਂ

ਦੋਵੇਂ

ਛੰਦ

ਚਲਾ

ਜੋਤਿ

ਮਿਲਦੀ

ਬੋਲ

ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ

ਕ੍ਰੋੜਾਂ

ਜਸ

ਹੋਵੇਗਾ

ਭਿਆਨਕ

ਪੂਰੀ

ਅਨੁਭਵ

ਬਣਿਆ

ਪਨਾਹ

ਭਾਂਤ

ਵਰਗਾ

ਸਦਕੇ

ਸਖੀ

ਲਗੀ

ਨੇੜੇ

ਦੋਹਾਂ

ਭਰਮ

ਹਮਾਰੇ

ਦੇਵਤੇ

ਸਮਾਨ

ਜੇਹੜੇ

ਅਸਲ

ਭਜ

ਕਥਾ

ਨਮਸਕਾਰ

ਜੋਗ

ਸਿਰਜਣਹਾਰ

ਜੱਸ

ਭਜਨ

ਸ਼ੁਭ

ਹਾਥੀ

ਮਿਟ

ਤੀਜੀ

ਕਰਮੋਂ

ਤੀਰ

ਬ੍ਰਹਮਾ

ਹੋਇ

ਗੋਲੇ

ਓਸ

ਪੂਰਾ

ਪੈਰ

ਲਾਭ

ਮਤਿ

ਸਲੋਕ

ਕਰਿ

ਪਉੜੀ

ਦੁਖੀ

ਆਗੇ

ਪੂਜਾ

ਕੌਣ

ਅਸਥਾਨ

ਉਨ

ਪਹਿਲੀ

ਭਾਵੇਂ

ਚਲ

ਮਾਣ

ਇੰਜ

ਦਰਬਾਰ

ਪਾਇ

ਕਹਾ

ਮਿਹਰਬਾਨ

ਲਾ

ਮਹਾਨ

ਸੁਆਦ

ਕਰਨੀ

ਘੋੜੇ

ਜੋੜੋ

ਪਹੁੰਚ

ਲੈਣ

ਹੋਵੈ

ਪਾਵਤਾ

ਭੁਲਾ

ਨਸ਼ਟ

ਅਗਨੀ

ਅਪਾਰ

ਸੱਚੀ

ਨਿਰਮਲ

ਰਹਿਮਤ

ਲੋਭ

ਹੋਰਨਾਂ

ਇਉਂ

ਸੋਹਣੇ

ਪਾਸੇ

ਮੁੱਕ

ਭਾਗ

ਕੀਏ

ਆਈ

ਲੱਖਾਂ

ਇਹੁ

ਜੀਭ

ਆਤਮ

ਜੀਉ

ਪ੍ਰੀਤੀ

ਧੂੜ

ਜਾਪ

ਜਾਨਤਾ

ਕਉ

ਸਵੈਯਾ

ਦਾਤਾ

ਫਿਰਦਾ

ਚੰਦ੍ਰਮਾ

ਦਿਓ

ਇਕੋ

ਜਾਣਿਆ

ਪੈਂਦੀ

ਪ੍ਰਕਾਸ਼

ਸਫਲ

ਕਾਰ

ਵੇਦ

ਝੂਠ

ਮੁਕਤੀ

ਉਤੋਂ

ਸ਼ਿਆਮ

ਰਹੀਆਂ

ਕੀਰਤੀ

ਕਰਾਂ

ਸਿੱਖ

ਥੇ

ਤੈਨੇ

ਆਦੀ

ਗੇੜ

ਦੀਦਾਰ

ਮੇਲ

ਵਰਗੇ

ਪਵਿੱਤ੍ਰ

ਅਹੰਕਾਰ

ਜ਼ਿੰਦਗੀ

ਪਤਨੀ

ਰੰਗੇ

ਉਪਰ

ਇੰਦਰ

ਉੱਚੀ

ਮਹਿਮਾ

ਸਮਝੋ

ਮਾਰਿਆ

ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ

ਸਹਿਤ

ਬ੍ਰਾਹਮਣ

ਗੱਲਾਂ

ਇਸ਼ਨਾਨ

ਸਤ

ਬਚ

ਤੁਰ

ਹੈ-

ਧੰਨ

ਮੁਕਤ

ਵਸਦਾ

ਪਾਉਂਦਾ

ਟਹਿਲ

ਸਤਿਗੁਰ

ਭਈ

ਰਾਹ

ਸਾਡੇ

ਸਮੇਂ

ਮਿਲਣ

ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ

ਉਤਮ

ਲੇਤਾ

ਮਿੱਤਰ

ਅਤੀ

ਪਾਪਾਂ

ਦੇਵੇ

ਜਾਂਦੀਆਂ

ਅਗੇ

ਜਾਵੇਗਾ

ਖੇਡ

ਪਿੱਛੇ

ਸਤਿ

ਸਾਂਝ

ਰੂਪੁ

ਪੁਨਃ

ਪ੍ਰਤੀਤ

ਸਕਤਾ

ਓਹੀ

ਸੰਭਾਲ

ਰਸਤਾ

ਸਿਮਰਦਾ

ਸਾਧੂਆਂ

ਯੋਧੇ

ਸਰਣ

ਮਿਲਿਆ

ਭਟਕਣਾ

ਪ੍ਰਭੂ-ਪਤੀ

ਲੰਘ

ਮੌਜੂਦ

ਬਣਾਇਆ

ਤਿੰਨਾਂ

ਉਠ

ਬਿਆਨ

ਵਤ

ਤੁਰਨ

ਆਕਾਸ਼

ਗਈਆਂ

ਟਿਕਿਆ

ਦੇਹਿ

ਦੇਵਤਿਆਂ

ਲਗਦਾ

ਸਿਮਰ

ਗੁਰਦੇਵ

ਦਿੱਸਦਾ

ਬੀ

ਮਨੁੱਖਾ

ਜਾਣਾ

ਪਦਾਰਥਾਂ

ਅਥਵਾ

ਦਸ

ਮਿਤ੍ਰ

ਬ੍ਰਿਤੀ

ਪ੍ਰਲੋਕ

ਬਨ

ਦੁਆਰੇ

ਕਹੋ

ਗਲ

ਭੋਜਨ

ਇਹੋ

ਲਾਲ

ਵੀਚਾਰ

ਘਾਲ

ਸਾਨੂੰ

ਪਤਿ

ਤਲਵਾਰ

ਸਤਸੰਗ

ਕਬੀ

ਦਰਗਾਹ

ਸ਼ਾਹ

ਮਨੁ

ਸ੍ਵਰੂਪ

ਗੀਤ

ਮਨਿ

ਗੁਰਮੁਖੋਂ

ਖਾ

ਚਿੰਤਾ

ਸਮਾਪਤੀ

ਸੂਝ

ਪੈਂਦੇ

ਯੋਗ

ਵਿਰਲਾ

ਉਤਪੰਨ

ਨਦੀ

ਹੋਇਆਂ

ਆਸਰੇ

ਨਿੰਦਾ

ਗੁਰਮੁਖਾਂ

ਕਹਿਣ

ਪ੍ਰਭ

ਸਮੁੰਦ੍ਰ

ਕਿਵੇਂ

ਅਕਲ

ਭਟਕਦਾ

ਰਚਨਾ

ਰਹਿਤਾ

ਤਪ

ਦੂਜਾ

ਆਸ

ਇਸਤਰੀਆਂ

ਬੈਠ

ਸੰਦੇਹ

ਮਾਰੇ

ਦੂਜੇ

ਰਹੁ

ਕਾਰਣ

ਰਤਨ

ਸਹੀ

ਉਮਰ

ਸਾਰ

ਘਟ

ਲੇਖ

ਮਾਰਗ

ਆਵਤਾ

ਭਲਾ

ਭਰੇ

ਮਤ

ਗੋਲਾ

ਰਖਿਆ

ਅਧਿਕ

ਛਲ

ਸਿਫ਼ਤਿ-ਸਾਲਾਹ

ਖਿਨ

ਮਾਲਕ-ਪ੍ਰਭੂ

ਚਰਨੋਂ

ਮੁੱਲ

ਜਾਇ

ਆਉਂਦੀ

ਸਿਰਫ਼

ਚੜ੍ਹ

ਵਸ

ਮਾਨ

ਤਹਾਂ

ਅੰਗ

ਮੁਹਤ

ਸੜ

ਪ੍ਰਾਣ

ਓਹ

ਡਿਗ

ਪੁਤ੍ਰ

ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ

ਵਿਕਾਰ

ਸਿਖ

ਕਮਾਈ

ਅਵਤਾਰ

ਹਜ਼ੂਰੀ

ਵਾਲਿਆਂ

ਪਾਯਾ

ਭਯਾ

ਪੁਨਹ

ਮੁਝ

ਜਹਾਨ

ਫੜ

ਸ਼ੇਰ

ਨਿਰਲੇਪ

ਸਕੇ

ਠਾਕੁਰ

ਕਰਦਿਆਂ

ਲਿਖਿਆ

ਸੁਭ

ਨਾਥ

ਰਣ-ਭੂਮੀ

ਬੇਦ

ਮਿਤਰ

ਸੁਧ

ਵੀਰ

ਭਰਾ

ਸਰਬ-ਵਿਆਪਕ

ਦੇਸ

ਕਾਰਜ

ਬੁਲਾ

ਮਹਾਰਾਜ

ਲੇ

ਬੰਦਿਆਂ

ਰੰਗਿਆ

ਖਸਮ

ਯਹਿ

ਆਪਣੀਆਂ

ਦ੍ਵਾਰਾ

ਰਹਾਂ

ਥੋਂ

ਐਹੋ

ਕੁਮਾਰੀ

ਮੰਦਰ

ਹੋਕੇ

ਮਹਾ

ਫਿਰਦੇ

ਹਾਥ

ਜਪਿਆ

ਜਿਤਨੇ

ਮਰਦਾ

ਚੋਰ

ਗੁਰਬਾਣੀ

ਖ਼ਾਤਰ

ਅਮਰ

ਆਇ

ਸਬਦਿ

ਸ੍ਰਵਣ

ਬਲਵਾਨ

ਕਮਲ

ਕਿਤਨੇ

ਚਿੰਤਨ

ਨਿਤ

ਨਗਰ

ਜਨੋ

ਸਤਿਗੁਰਾਂ

ਗੋਪੀਆਂ

ਲਾਲਚ

ਸੂਰਮਿਆਂ

ਸਮਝਿਆ

ਪੀੜ

ਰਸਨਾ

ਮੰਤ੍ਰੀ

ਪ੍ਰਭੂ-ਚਰਨਾਂ

ਪ੍ਰਭਾਵ

ਮੈਨੇ

ਸਾਹਮਣੇ

ਮੰਗਦਾ

ਉਤਰ

ਹੋਰਸ

ਜਹਾਂ

ਬੰਨ੍ਹ

ਕਹੀ

ਅਸਚਰਜ

ਮਾਣਦਾ

ਬਾਦਸ਼ਾਹ

ਬਣਦਾ

ਵੇਖਣ

ਨਿਸਚੇ

ਦੇਵੀ

ਪੰਜ

ਸਭਨਾਂ

ਨਜ਼ਰ

ਦੂਤ

ਅਰਿ

ਕੁਰਾਹੇ

ਜਾਣਗੇ

ਮੂਲ

ਅਮਰਦਾਸ

ਉੱਚਾ

ਤੁਹਾਡੇ

ਬਸਤ੍ਰ

ਹਮਾਰਾ

ਜਿਤ

ਲਹੂ

ਤੁਝ

ਪਛਾਣ

ਰਾਮਦਾਸ

ਸ਼ਸਤ੍ਰ

ਦ੍ਵੈਤ

ਸਕਿਆ

ਮੱਤ

ਅਮੋਲਕ

ਪੁਰ

ਰਹਤ

ਕਬੂਲ

ਦੇਤੇ

ਪੈਣ

ਅਨੰਤ

ਸਮਾਇ

ਟਿਕਾ

ਸਹਜ

ਕੁਲ

ਸੋਹਣਾ

ਲਿਵ

ਪਦਾਰਥੋਂ

ਚਾਹੇ

ਸਚੀ

ਸਕਣ

ਏਹੁ

ਦੁਖੋਂ

ਅੜਿਲ

ਤੀਰਥ

ਦਾਤਾਰ

ਬੈਠਾ

ਬਰਾਬਰ

ਪੰਡਿਤ

ਜਿੰਦੜੀ

ਜਿੰਦੇ

ਸੁਖੀ

ਜਣਾ

ਵਸਤੂ

ਦੈਂਤਾਂ

ਸੋਚ

ਜਿਉਂ

ਸਾਥੀ

ਚਲੀ

ਆਉਂਦੇ

ਇਸਥਿਤ

ਸਿਮਰਿਆ

ਖਾਣ

ਯਾਰ

ਮਿੱਟੀ

ਖ਼ਲਾਸੀ

ਅਰਥ

ਸੁੰਦਰਤਾ

ਕੰਨਾਂ

ਜਿਹੀ

ਬੰਧਨ

ਸ਼ਕਤੀ

ਮੰਤ੍ਰ

ਭੂਪ

ਸਚੁ

ਪਿਆਰੀ

ਏਹਿ

ਚੇਤੇ

ਜਾਣਦੇ

ਵਰਤ

ਏਹੀ

ਤਰ

ਕਹਾਂ

ਝੂਠੇ

ਹੋਈਆਂ

ਸਾਧਨ

ਯਹ

ਪਤਾ

ਗਾਂਦਾ

ਚਰਿਤ੍ਰੋਪਾਖਿਆਨ

ਵੈਰੀਆਂ

ਰੈਣ

ਚੰਦਨ

ਸੁਣੋ

ਉੱਤਰ

ਰਤਾ

ਕਟ

ਹੰਤਾ

ਮਾਰਨ

ਖਾਂਦਾ

ਚਾਨਣ

ਉਪਮਾ

ਵੱਡੀ

ਅਧੀਨ

ਪੁੰਨ

ਪੂਰਵਕ

ਵਰਗੀ

ਦੀਏ

ਕਰੇਗਾ

ਨਰਕ

ਭਗਵਾਨ

ਹੱਥਾਂ

ਉਧਰ

ਮੰਨ

ਕੌਨ

ਲਗਨ

ਕੀਰਤਨ

ਤਾਰ

ਸਮਰਥ

ਫਸ

ਸੁਆਸ

ਮੈ

ਗਿਆਤ

ਰਾਜਿਆਂ

ਜਨਮਾਂ

ਮੁਨੀ

ਸਦੀਵੀ

ਜੋੜਦਾ

ਮੋਖ

ਪਾਈਤਾ

ਕੀਤਿਆਂ

ਤਾ

ਬਾਤ

ਕੰਤ

ਦੇਖਤਾ

ਭਗਤਾਂ

ਸਾੜ

ਸਭੀ

ਆਖ

ਲੈਂਦੀ

ਧਨੁਸ਼

ਬੰਦਗੀ

ਸਤਿਸੰਗਤ

ਵਿਆਹ

ਤ੍ਰੀਆ

ਭਿੰਨ

ਊਪਰ

ਸੰਤੋਖ

ਸੰਗਿ

ਧੀਰਜ

ਕਾਮਾਦਿਕ

ਲਗਾਇ

ਬਿਰਤੀ

ਬੜਾ

ਲੀਏ

ਗੁਨ

ਤਉ

ਭਗਤੋਂ

ਘਰਿ

ਵਜੋਂ

ਫਾਹੀ

ਕਰੁ

ਪੁੱਤਰੀ

ਦੂਸਰਾ

ਸਵੈ-ਹੰਗਤਾ

ਪਾਂਦਾ

ਪੂਰਬ

ਤੈਥੋਂ

ਅਤਿ

ਭੇਜ

ਨੇਕੀਆਂ

ਚੌਥੀ

ਗੋਪਾਲ

ਦਾਤਾਂ

ਮਗਨ

ਪ੍ਯਾਰੇ

ਜ਼ੋਰ

ਭ੍ਰਮ

ਤ੍ਰਿਸਨਾ

ਅਰਜਨ

ਡੂੰਘੀ

ਪਲ

ਯਾਂ

ਅਜਿਹਾ

ਆਦਰ

ਬਾਰੇ

ਪਿਛੇ

ਘੜੀ

ਮਸਤਕ

ਯੁੱਧ-ਭੂਮੀ

ਜਿਹੇ

ਸਿੱਖਿਆ

ਆਖ-

ਸਮਾ

ਪੰਚ

ਰਹਿਆ

ਕਮਾਉਂਦਾ

ਜੋੜੀ

ਟਿਕਾਣਾ

ਦਾਸੀ

ਟਿਕੇ

ਹਮਾਰੀ

ਮੰਦੇ

ਭਾਉ

ਪਰਗਟ

ਸ਼ਾਂਤੀ

ਜਿਨਿ

ਵਰਣਨ

ਮਾਸ

ਨਿਜ

ਬ੍ਰਿਛ

ਭੇਖ

ਦਾਸੋਂ

ਲੱਗਦੀ

ਰਖ

ਵੇਂ

ਤੌਰ

ਤੁਹਾਨੂੰ

ਬੜੇ

ਓਟ

ਕਲਾ

ਸਤ੍ਰੁ

ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ

ਕੈਸਾ

ਕਿਥੇ

ਅੰਨ੍ਹੇ

ਉਸਤਤੀ

ਉਹੋ

ਫਰੀਦ

ਪਾਪੀ

ਵਾਹਗੁਰੂ

ਰਹਿਣਾ

ਉਤਾਰਾ

ਤਾਂਘ

ਵਾਲੀਆਂ

ਬਾਲਕ

ਸੁਖਾਂ

ਬਲਰਾਮ

ਚਿਰ

ਕੱਢ

ਜਾਗ

ਉੱਚੇ

ਜਤਨ

ਵਰ

ਸੇਵਕਾਂ

ਦਇਆਵਾਨ

ਗ੍ਰਹਿ

ਅਗਮ

ਜੁੜਿਆ

ਸਿਖ੍ਯਾ

ਜਿੰਦੜੀਏ

ਵਾਰੀ

ਸਿਮਰਦੇ

ਅਗ੍ਯਾਨ

ਕਹਿੰਦਾ

ਦੀਨ

ਭਾਰੀ

ਕਸ਼ਟ

ਮਗਰੋਂ

ਜਪਦਾ

ਅਮਲ

ਗਵਾ

ਤਿੰਨ

ਸਮੇਤ

ਆਗਿਆ

ਸਰੋਵਰ

ਖੋਟੀ

ਜਗ੍ਯਾਸੂ

ਨੌ

ਸੁਖੋਂ

ਸਹਾਇਤਾ

ਛੋਡ

ਕ੍ਰੋਧਿਤ

ਹੋਯਾ

ਜਿੱਤ

ਜ਼ਹਿਰ

ਹਿਰਦਾ

ਸ਼ੋਭਾ

ਚਾਰੇ

ਗੁਰਿ

ਮਿਲਤਾ

ਵੇਦਾਂ

ਸੋਨੇ

ਗਾ

ਦੁੱਖਾਂ

ਮਿਲਾਇ

ਸ਼ੁਰੂ

ਕਢ

ਸਹਾਰਾ

ਮਰਣ

ਹੋਣਾ

ਰਮਣ

ਰਚ

ਬਡੇ

ਰਥ

ਤੇਰੀਆਂ

ਪਹਿਰ

ਸਿਧ

ਚੌਹਾਂ

ਸੂਰਮਾ

ਮਹਾਂ

ਹਵਾ

ਪ੍ਰਦਾਨ

ਦੌੜ

ਨੀਚ

ਰਣ

ਪੱਕਾ

ਰਾਜਨ

ਸਾਡਾ

ਨੇਕ

ਗੰਗਾ

ਸੁਆਹ

ਨੂਰ

ਸ਼ਰਾਬ

ਸ੍ਵਾਸ

ਬਣੀ

ਨਿੱਤ

ਝੂਠਾ

ਚੀਜ਼

ਸਮ

ਉੱਦਮ

ਪਾਵਤੇ

ਅੰਗਦ

ਕੰਵਲ

ਗਤਿ

ਰਖਦਾ

ਖਜਾਨਾ

ਬਣਾਈ

ਅਡੋਲ

ਲਿਖ

ਦਿਲਾਂ

ਤੁਮਾਰੇ

ਨਾਸਵੰਤ

ਸਮਾਂ

ਆਪਾ

ਹੋਣੇ

ਰੋਕ

ਆਉਣ

ਪਰਬਤ

ਧਨ-ਦੌਲਤ

ਪਾਪੋਂ

ਸੋਹਣੀ

ਅਲਖ

ਦਿਹੁੰ

ਮੁਬਾਰਕ

ਲੱਗੇ

ਨਿਗਾਹ

ਜੁਗ

ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ

ਚਾਹੁੰਦਾ

ਅੰਤਸਕਰਣ

ਕਰਤੀ

ਜੂਨਾਂ

ਧਾਰਦਾ

ਲਵੇ

ਵਿਸ਼ਾਲ

ਜਾਵਾਂ

ਭਾਰ

ਜਾਲ

ਸੁਰਤਿ

ਸਤਿਸੰਗ

ਅਰਦਾਸ

ਜੀਅ

ਜਿਹੜੀ

ਧਾਰਮਿਕ

ਅਟੱਲ

ਸਵਾਰ

ਦੁੱਧ

ਰਚਿਆ

ਦੱਸੀ

ਜਾਣੇ

ਜੰਗਲ

ਅਜ

ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ

ਰਚੀ

ਬੀਚਾਰ

ਪਹਿਲੇ

ਰੱਜ

ਜਾਏਗਾ

ਹਾਰੇ

ਰਾਸ

ਨਾਮਦੇਵ

ਪਾਰਸ

ਨਿਕਲ

ਚੰਦ

ਖਸਮ-ਪ੍ਰਭੂ

ਲੜ

ਸੁਣਦਾ

ਗੁੱਸੇ

ਜਾਣਨ

ਖਜਾਨੇ

ਹਾਲਤ

ਓੜਕ

ਵਾਜੇ

ਨਾਮੀ

ਕਾਲੇ

ਦੇਵਤਾ

ਦਿੰਦੀ

ਤੇਜ

ਹੰਗਤਾ

ਕੰਨ

ਕਰੋੜਾਂ

ਕੋਲੋਂ

ਲਾਈ

ਰਹਤਾ

ਬੜੀ

ਭਰੋਸਾ

ਪਾਤਸ਼ਾਹ

ਗਤੀ

ਸਭਾ

ਗਾਵਤੇ

ਨਵਿਰਤ

ਉਪਾਸ਼ਨਾ

ਤੀਨੋਂ

ਵਿਰਲੇ

ਅਥਾਹ

ਹਸਤੀ

ਭੇਤ

ਗਊੜੀ

ਸਰਧਾ

ਮੁਕਤਿ

ਖ਼ੁਦ

ਭਲੇ

ਮੁੱਢ

ਮਿੱਠਾ

ਨਾਦ

ਪਾਉਂਦੇ

ਸੁਗੰਧੀ

ਮੋਹਿਤ

ਚਰ

ਕਾਬੂ

ਖੰਡ

ਮਨੂਆ

ਹੈਰਾਨ

ਪੂੰਜੀ

ਲੱਗਦੇ

ਅਭਿਮਾਨ

ਬਖ਼ਸ਼ਦਾ

ਮਾਨੁਖ

ਸੁਭਾਵ

ਸਿਫ਼ਤ

ਵਡੇ

ਰੱਖਦੇ

ਮੋਹਿ

ਹਉ

ਦਿੱਸ

ਦਿਤਾ

ਆਨ

ਸਥਾਨ

ਮਲ

ਭਟਕਦੇ

ਕਦਾਚਿਤ

ਕਰਾ

ਜੈ

ਤਿਸੁ

ਪੱਥਰ

ਜੇਹਾ

ਦਿਖਾਵਤੇ

ਮਿਲੀ

ਪੂਰੀਆਂ

ਜਗ

ਦੋਨੋਂ

ਲਾਜ

ਬਖ਼ਸ਼

ਪਾਏ

ਟੋਟੇ

ਜਿਤਨਾ

ਸਦਕਾ

ਫੁਲ

ਮੇਰੀਆਂ

ਅੰਤਰਿ

ਹੇਠਾਂ

ਬਣੇ

ਪੰਡਤ

ਲੈਦਾ

ਅੱਖ

ਦਾਤਿ

ਪਿਆਂ

ਪੰਛੀ

ਭੂਤ

ਬੈਠੇ

ਫੁੱਲ

ਸਮਾਧੀ

ਕੌਤਕ

ਪੈਰੀਂ

ਤੋੜ

ਉਚਾਰਦਾ

ਕਮਾ

ਰੱਬੀ

ਸੋਨਾ

ਚਤੁਰ

ਖਿਆਲ

ਅਪਣੇ

ਜੀਉਂਦਾ

ਤਲਵਾਰਾਂ

ਬੀਤ

ਭਾਇ

ਤਕਲੀਫ

ਪੁਕਾਰ

ਰਹਿਤੇ

ਜਾਨਾ

ਨਿੰਦਕ

ਕਿਸਮਤ

ਰਿਪੁ

ਦਲ

ਧਰ

ਬੁੱਧੀ

ਵਿਅਕਤੀ

ਭੁੱਖ

ਨਾਮ-ਰਸ

ਯੇਹ

ਚਾਹੀਦੀ

ਦੱਸ

ਗਿਆਨੀ

ਚੌਰਾਸੀ

ਦਿਆਲ

ਹੇਠ

ਮਤੀ

ਬਹੁਤੇ

ਤਾਕਤ

ਲੱਗਾ

ਮਿਲਨੇ

ਲੇਖਾ

ਸੁਣਿਆ

ਮਾਲਾ

ਦਈ

ਸਮਝਦੇ

ਕਰਿਆ

ਕੰਮਾਂ

ਅਸਾਂ

ਤੀਨ

ਸਾਗਰ

ਅਪਹੁੰਚ

ਨਿਰੰਕਾਰ

ਦ੍ਰਿਸਟੀ

ਪਹਰ

ਨਾਮਿ

ਧਾਰੀ

ਚਾਰੋਂ

ਘਟਿ

ਜਿੱਥੇ

ਗਰਭ

ਕਿਹੜਾ

ਬਲਿਹਾਰ

ਹਾਰਾ

ਮਾਰਦਾ

ਹੈਪ੍ਰਸ਼ਨ

ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ

ਸਾਰੰਗ

ਸਾਡੀ

ਭਇਆ

ਕਦਰ

ਸੁਟ

ਨਿਸਚਾ

ਦੁਆਰ

ਇਥੋਂ

ਸੁਭਾਵਕ

ਜੈਸਾ

ਫਸਿਆ

ਰਿਸ਼ੀ

ਕ੍ਰੋਧਵਾਨ

ਪੜਾ

ਪੁਰਸ਼ਾਂ

ਬਖ਼ਸ਼ਸ਼

ਤੱਕ

ਲਿਖੀ

ਮਾਰੂ

ਖੜਗ

ਸ੍ਰੇਸਟ

ਆਖਿਆ

ਸ਼ਰਨ

ਰੰਗਿ

ਅੰਨ੍ਹਾ

ਸੱਪ

ਲੋਗ

ਪੁਰਸੋਂ

ਸਹਜੇ

ਜਾਨਤੇ

ਪੜ

ਸਤਗੁਰੋਂ

ਜਪਨੇ

ਦੇਸ਼

ਕ੍ਯੋਂਕਿ

ਉਚਾਰੋ

ਭਾਵਤਾ

ਟੁਰ

ਸਾਹ

ਲੱਗੀ

ਭਾਗੋਂ

ਸਬਦੁ

ਪਰੀਪੂਰਨ

ਤੀਰਥਾਂ

ਸਕੀਦਾ

ਸਭੁ

ਹਠ

ਵਸਾ

ਕੱਟ

ਸਮੇ

ਪੜ੍ਹ

ਆਪਾ-ਭਾਵ

ਸਹਜਿ

ਅਬਿਨਾਸੀ

ਤੀਰਾਂ

ਖ਼ੁਸ਼ੀ

ਸਾਕਤ

ਲੰਘਾ

ਸੇਵਾ-ਭਗਤੀ

ਹੰਸ

ਬਲਿਹਾਰਨੇ

ਉਤਪਤਿ

ਆਯਾ

ਪ੍ਰਭਤਾ

ਸੁਖੁ

ਪ੍ਰਤਿ

ਭਾਲ

ਕਠਨ

ਦਸ਼ਾ

ਕੂੜ

ਪੇਟ

ਇਕੱਠੇ

ਸਿਆਣਾ

ਧਾਮ

ਕ੍ਯਾ

ਖੋਜ

ਦੂਜੀ

ਪ੍ਰਿਥਵੀ

ਖਿੜ

ਧੁਨੀ

ਵਿਖਾ

ਆਪੋ

ਸੋਗ

ਰਾਇ

ਦਿਆਂ

ਜੰਮਦਾ

ਭਰਪੂਰ

ਰੰਗੀ

ਕਈਆਂ

ਭਾਰੇ

ਤ੍ਰਿਪਤ

ਪੀਛੇ

ਜੰਮਣ

ਖ਼ਤਮ

ਸ਼ਾਸਤ੍ਰ

ਸਾਚੇ

ਇਤਨਾ

ਗੁਆ

ਭਾਣੇ

ਮਿਲਿ

ਉਚਾਰ

ਚਰਣ

ਮੱਛੀ

ਕੁ

ਸ੍ਰਿਸਟੀ

ਦੁਨੀਆਂ

ਬਾਰੰਬਾਰ

ਦੇਣਾ

ਸਥਿਰ

ਪੀ

ਸੀਸ

ਮਨੋਰਥ

ਅਖੀਰ

ਵਣਜ

ਸੁਭਾਉ

ਚਮਕ

ਲੇਤੇ

ਚਲਿਆ

ਬਾਰ

ਸਭਿ

ਸੌ

ਓਨਾਂ

ਸਗੋਂ

ਬਡਾ

ਬੁਰਾ

ਅਦ੍ਰਿਸ਼ਟ

ਕਿਸਮ

ਸਾਚਾ

ਰੱਖਣ

ਸੰਵਾਦ

ਪੰਜੇ

ਕਹੀਏ

ਮਹਿ

ਮਰਤਾ

ਮੰਨਿਆ

ਦੇਣੇ

ਵਹੀ

ਲੱਗਣ

ਪ੍ਰਤਾਪ

ਭਗਤਿ

ਜਾਤਿ

ਸੰਜਮ

ਲਾਗੇ

ਰਹਤੇ

ਹਨੇਰਾ

ਅਕਾਸ

ਭਲੀ

ਰਤੇ

ਆਲਮ

ਪ੍ਰੇਮੀ

ਪੰਜਾਂ

ਅਣਗਿਣਤ

ਬੂਹੇ

ਸੁਰ

ਹੋਵੇਗੀ

ਮਨਮੁਖੋਂ

ਕੁਮਾਰ

ਉਥੋਂ

ਆਵਾਜ਼

ਖਲਾਸੀ

ਤੁਰਦਾ

ਤਰਫ

ਖਾਹਿਸ਼

ਆਖ਼ਰ

ਜੁੜੇ

ਪੜਤਾ

ਜੋਤ

ਸੇਵਨ

ਰਾਵਣ

ਵਾਸਨਾ

ਅਚਰਜ

ਸੱਤ

ਮਨੂਏ

ਰਖ੍ਯਾ

ਮਿਟਾ

ਗਿਣਤੀ

ਨਾਮ-ਧਨ

ਪ੍ਰਕਾਸ

ਆਪੁ

ਸਿਖਿਆ

ਵਿਸਾਰ

ਹਸ

ਰਮਿਆ

ਯਾ

ਕਰਦੀਆਂ

ਬੋਲਦਾ

ਬਸ

ਚੰਡੀ

ਲਿਖਾ

ਸੁਖੈਨ

ਨਾਮ-ਅੰਮ੍ਰਿਤ

ਮੂੰਹੋਂ

ਜੂਨੀਆਂ

ਅੱਠੇ

ਨਾਮ-ਜਲ

ਸ਼ਹਿਰ

ਬਦਲ

ਵਿਸ਼ਣੂ

ਸਮਾਈ

ਘੋੜਿਆਂ

ਪਿਉ

ਭੁੱਲ

ਮੇਟ

ਭੇਜਿਆ

ਸਿੱਧ

ਚਰਨੀਂ

ਓਥੇ

ਛੇ

ਜਪਣ

ਪਿਛਲੇ

ਯੋਗੀ

ਹਾਲ

ਮੋਤੀ

ਸੁਤੇ

ਬੀਜ

ਖਾਂਦੇ

ਤ੍ਯਾਗ

ਭੁਲ

ਟੇਕ

ਸੱਜਣ

ਕੀਆਂ

ਭਰਿਆ

ਦੇਹੀ

ਪੋਹ

ਮੁਕੰਮਲ

ਸੀਤਾ

ਪਰਾਈ

ਉਧਾਰ

ਬੰਧਨਾਂ

ਸਾਂਤੀ

ਅੰਤਸਕਰਨ

ਸਹਾਈ

ਲੋੜ

ਖੁਸ਼

ਲਗਦੀ

ਰਹੋ

ਸੌਦਾ

ਨਿਮਖ

ਅਗਿਆਨ

ਅਸਲੀਅਤ

ਜਾਤ

ਅੰਨ

ਜੇਹੜੀ

ਤਰੀਕੇ

ਦੇਵੇਗਾ

ਆਬਰੂ

ਕਾਨ੍ਹ

ਖੂਹ

ਮਹੀਨੇ

ਰਾਧਾ

ਤਿਆਰ

ਰਸੁ

ਪ੍ਰਸ਼ਨ

ਕਰਣ

ਘਟੋਂ

ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ

ਜਹਾਜ਼

ਅਜਿਹੇ

ਰਾਖਾ

ਸ਼ੈ

ਜਿੰਦਗੀ

ਇਛਾ

ਜਾਈਦਾ

ਵਿਛੋੜੇ

ਦਵੈਤ-ਭਾਵ

ਜਾਵੈ

ਪਾਠ

ਬਖਸ਼

ਭਗਵਨ

ਚਾਉ

ਸੂਖਮ

ਮਰੇ

ਥਾਵਾਂ

ਮਿੱਤ੍ਰ

ਲਿਖੇ

ਵਧਾ

ਬਾਣਾਂ

ਪ੍ਰਾਣਾਂ

ਜਪਤੇ

ਦੁਬਿਧਾ

ਪ੍ਰੇਮ-ਰੰਗ

ਮਾਰੀ

ਹਿਰਨ

ਅਸਤ੍ਰ

ਸੁਣੀ

ਤਿਲ

ਗਾਂਦੇ

ਗ੍ਰੰਥ

ਕ੍ਰਿਪਾਲ

ਜੇਹੀ

ਲਗਿਆ

ਸੇਜ

ਗਲੇ

ਸਹਾਇਕ

ਪ੍ਰੀਤਿ

ਨਾਇਕ

ਬੂੰਦ

ਦੇਖਦਾ

ਬਿਲਾਵਲ

ਭਾਵੈ

ਲਾਇਆ

ਨਿੱਜ

ਹਜ਼ਾਰ

ਕ੍ਰੋੜੋਂ

ਕਰੈ

ਪਾਸਿਆਂ

ਲੋਹੇ

ਰਾਤ੍ਰੀ

ਕਰਣੀ

ਨਿਰੰਜਨ

ਪੌਣ

ਕਲਿਆਣ

ਬਰਖਾ

ਜੋਤੀ

ਹਮਨੇ

ਮਾਲ

ਨਿਧਾਨ

ਦ੍ਰਿੜ

ਗੁਨੋਂ

ਖੇਲ

ਹਿਸਾਬ

ਮਿਲਦੇ

ਫਸੇ

ਪੱਲੇ

ਢੰਗ

ਨਿਸਫਲ

ਮਾਨੰਦ

ਕਰੂੰ

ਮਰਦੇ

ਪਰਵਾਰ

ਦਾਸਾਂ

ਨੇਤ੍ਰ

ਭੇਸ

ਬੰਦ

ਬੱਚੇ

ਸਲਾਹ

ਸਾਂ

ਜੀਉਂਦੇ

ਦੱਸੇ

ਵਹੁਟੀ

ਕਛੁ

ਇੱਛਾ

ਚੰਚਲ

ਖੋਟੇ

ਰਵਿਦਾਸ

ਯੱਗ

ਪਿੰਡ

ਤੁਰਤ

ਹਿਰਦੇ-ਘਰ

ਗੁਪਤ

ਪਿਰਹੜੀ

ਜਾਣੀ

ਜਾਣੋ

ਨੇਤ੍ਰੋਂ

ਦਇਆਲ

ਕੀਮਤ

ਸੁਣਨ

ਟੁੱਟ

ਮਾਣਦੇ

ਖਾਲੀ

ਸਿਫਤਾਂ

ਮਰਤੇ

ਬੇੜੀ

ਵੇਖੋ

ਭਾਵਨਾ

ਪ੍ਰਤੱਖ

ਆਪਦੇ

ਜਿੰਦ-ਜਾਨ

ਵੈਰਾਗ

ਜੰਗ

ਜਾਵੇਗੀ

ਸਿੱਖਾਂ

ਸਿਧਾਂਤ

ਲਗਾਈ

ਸਾਸਤ੍ਰ

ਖ਼ੁਸ਼

ਜਿਹੋ

ਆਸਾਂ

ਮੰਦ

ਉਦੋਂ

ਭਗਵੰਤ

ਏਸੇ

ਹਿਤ

ਚਾਕਰੀ

ਵੱਲ

ਠਹਿਰਾਓ

ਨਸੀਬਾਂ

ਸੁਪਨੇ

ਨਾਸ਼

ਸਕਤੀ

ਕੀਮਤੀ

ਤਤ

ਸੀਤਲ

ਪੀੜਾ

ਨਿਕਟ

ਹਰੇ

ਸਿਆਣਪ

ਪਾਤਾਲ

ਦੀਜੀਏ

ਸਮਰੱਥ

ਹਜ਼ਾਰਾਂ

ਬਣਾਏ

ਛਿਨ

ਕਮਾਉਣ

ਗਰੀਬ

ਦਾਤੇ

ਜਸੁ

ਚੱਕਰ

ਦੇਖਾ

ਹੀਰੇ

ਮੋਹਨੀ

ਸੰਜੋਗ

ਮੂਹਰੇ

ਸੁਨ

ਟਿਕੀ

ਰਚੇ

ਪੜੇ

ਗਾਉਂਦਾ

ਸੱਤਾ

ਤਾਣ

ਜਿੰਨਾ

ਹਿੰਦੂ

ਭਟਕ

ਗਵਾਇ

ਜੁਗੋਂ

ਅਸਰ

ਔਰੋਂ

ਰਾਖ

ਯਕੀਨ

ਦੀਵੇ

ਜਪਦੇ

ਈਸ਼ਵਰੀ

ਤੁਮਾਰੀ

ਭਰੀ

ਪ੍ਰਹਿਲਾਦ

ਸ਼੍ਰੇਸ਼ਟ

ਨੇਕੀ

ਨੌਕਰ

ਅਗਾਧ

ਧੋ

ਖ਼ੁਆਰ

ਖਿਚ

ਬਿਕਾਰ

ਅਨਦਿਨੁ

ਸਮਾਇਆ

ਗਾਉਂਦੇ

ਧਨੁ

ਕਹੀਂ

ਦੇਖਿਆ

ਰਿਹਾਂ

ਦੇਂਦੇ

ਪੁਰਾਣ

ਵੈਰ

ਬਚਿਤ੍ਰ

ਤਿਉਂ

ਠੀਕ

ਪਛਾਣਿਆ

ਅਜਿਹੀ

ਸੂਹੀ

ਪਿਛੋਂ

ਉਤਪਤ

ਸ਼ਸਤ੍ਰਾਂ

ਮਰਨਾ

ਸ਼ਰਣ

ਹੇਤ

ਰੋਜ਼

ਦਸੋ

ਜਗਾ

ਵਿਸ਼ੇ

ਆਓ

ਮਾਂਗਤਾ

ਉਚਾਰਣ

ਛਿਣ

ਕਾਟ

ਲੱਖ

ਮੁਕਾ

ਕਿਸਮਾਂ

ਹੁੰਦਿਆਂ

ਪਸਾਰਾ

ਜੋਬਨ

ਪਿਆਸ

ਰਸਾਂ

ਨੀਂਦ

ਦੇਈ

ਡਿਗੇ

ਕਮਾਉਂਦੇ

ਇਧਰ

ਧ੍ਯਾਨ

ਸਗਲ

ਧੁਰ

ਆਪਨੇ

ਬੁਲਾਇਆ

ਅਰਾਧਨ

ਉਦਾਸ

ਚੌਦਾਂ

ਬਿਜਲੀ

ਸੋਰਠਿ

ਦਿੱਤੀਆਂ

ਇਕੱਠਾ

ਛਾਤੀ

ਪ੍ਰਵੇਸ਼

ਭਾਣਾ

ਰੀਤੀ

ਪਾਵਨ

ਐਨ

ਕੰਸ

ਉਸੀ

ਬੇਮੁਖ

ਤਰਾਂ

ਅੰਤਹਕਰਣ

ਖਾਣਾ

ਦੇਈਏ

ਗੋਲਿਆਂ

ਨਾਟਕ

ਜਾਨਿਆ

ਅਜੇਹੇ

ਘਰਾਂ

ਹਟ

ਵੱਲੋਂ

ਬਸਤਾ

ਅੰਤਰਜਾਮੀ

ਸਾਜ

ਵਹਿਮ

ਗ੍ਰਹਣ

ਵਸਾਈ

ਜਾਇਗਾ

ਕਿਹੜੀ

ਕਿਧਰੇ

ਥੋੜੇ

ਪਰਵਾਨ

ਯੋਧਿਆਂ

ਕਾਮ-ਕ੍ਰੀੜਾ

ਰੁੱਖ

ਵਰਖਾ

ਨੰਦ

ਲਾਗਾ

ਸਤਿਪੁਰਖ

ਪੁਨ

ਹੋਨੇ

ਬੇਸਮਝ

ਮਾਇਕ

ਵੇਖਦੇ

ਘੋਲੀ

ਰਜਾ

ਤਬਾਹ

ਸ੍ਵਾਦ

ਪ੍ਰਸੰਗ

ਮਿੱਠੀ

ਸੰਕਲਪ

ਮੰਗ

ਰਖਦੇ

ਸਹੇਲੀਏ

ਚੇਤਨ

ਆਖ-ਹੇ

ਜਾਈਏ

ਟਿਕਾਈ

ਲੋਕੋਂ

ਸੈਨ

ਉੱਤਮ

ਕਾਲੀ

ਲਾਗਤਾ

ਸਹਤ

ਨਾਰਦ

ਗੁੱਸਾ

ਪਾਣ

ਪੂਰਬਲੇ

ਆਵੇ

ਬਸੰਤ

ਛਬੀ

ਲੇਖੇ

ਪਰਕਾਰ

ਅਜੇ

ਭੰਡਾਰ

ਲਹਿ

ਆਵਤੀ

ਆਸਣ

ਪਰਦਾਨ

ਬਚੇ

ਸੰਬਾਦ

ਪਦਵੀ

ਗੁਰਮਤਿ

ਕਲਜੁਗ

ਨਹੀ

ਵਾਹੁ

ਗਾਇਆ

ਤਿਆਗੀ

ਹੀਰਾ

ਜ਼ਰਾ

ਲਖ

ਦਵਾਈ

ਲਵਾਂ

ਧਿਆਇਆ

ਵੰਞਦਾ

ਸਮਝਾ

ਮੁਸਲਮਾਨ

ਚਾਲ

ਪਾਲਣਾ

ਵਿਰਲਾਪ

ਜਮਨਾ

ਲਿਪਟ

ਉਸਦੇ

ਪਾਸੀਂ

ਨਰ

ਪੀਰ

ਫੁਰਮਾਉਂਦੇ

ਲਹਿਰਾਂ

ਆਉਣਾ

ਪਸਚਾਤਾਪ

ਵੱਸਦੇ

ਵਡਾ

ਖੜਾ

ਭੂਮੀ

ਧੁਰੋਂ

ਬਖਸ਼ਦਾ

ਬਹੁਤਾ

ਵਜਾ

ਵਿਖਾਲ

ਸਾਖੀ

ਬਿਲਾਸ

ਅਖਰ

ਫਿਰਤਾ

ਵਾਰਨੇ

ਅਮਲਾਂ

ਮੂਰਤੀ

ਅਸਲੀ

ਜਨਮਤੇ

ਏਥੇ

ਪਹਾੜ

ਜੰਤ

ਦੀਵਾ

ਮਿਥਿਆ

ਮਾਰੋ

ਭੱਜ

ਯਸ਼

ਤੁਮਾਰਾ

ਜਵੇਹਰ

ਤਾਕਤਾਂ

ਇਕ-ਰਸ

ਹੰਕਾਰੀ

ਗਦਾ

ਰਹੇਗਾ

ਬੀਮਾਰੀ

ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ

ਸਮਝਣ

ਚੱਲ

ਹੈਜੇ

ਬਾਕੀ

ਕਵਚ

ਵਪਾਰ

ਸਿਉ

ਸ੍ਰਵਨ

ਜੁੜਦਾ

ਹਨੇਰੇ

ਬਿਲਕੁਲ

ਵਡਭਾਗੀ

ਕਾਮਨਾ

ਗੁਨਾਹ

ਸੁਣਦੇ

ਭੁਖ

ਰੁਦ੍ਰ

ਮੰਡਲ

ਵਜ

ਲਗਦੇ

ਦੁਖਦਾਈ

ਕਿਹੜੇ

ਦੇਂਦੀ

ਪ੍ਰਾਨੀ

ਨਾਮੇ

ਦਿਨੇ

ਰਾਮਕਲੀ

ਲਾਗ

ਖਾਤਰ

ਉਤਪਤੀ

ਭੇਟਾ

ਪ੍ਰਮੇਸ੍ਵਰ

ਥਾਈਂ

ਫਲੁ

ਪਰਾਏ

ਭੁਜੰਗ

ਉਡ

ਸਤਿਨਾਮ

ਦੂਸਰੇ

ਝੂਠੀ

ਪ੍ਯਾਰਾ

ਸੁਚੇਤ

ਕਾਜ਼ੀ

ਆਰੰਭ

ਜ਼ਰੂਰ

ਤੁਛ

ਆਦਿਕੋਂ

ਬਾਲ

ਜੁੜੀ

ਭੈੜੀ

ਮਨਨ

ਧਾਰੇ

ਮਨੁਖ

ਪ੍ਰਸਿੱਧ

ਆਣ

ਮੰਨਦਾ

ਔਗੁਣ

ਧੂੜੀ

ਜਿਤੁ

ਧਾਰਮਕ

ਜਪਤਾ

ਆਵਤੇ

ਫਲ੍ਹ

ਕਾਇਆ

ਦਸਿਆ

ਜੇਹੇ

ਹਾਥੀਆਂ

ਕਿਛੁ

ਸਜਾ

ਪੱਕੀ

ਉਪਕਾਰ

ਦਿਸਦਾ

ਨਹੀਣ

ਤਾਬੇ

ਔਖਾ

ਸਰਬ-ਸ਼ਕਤੀਵਾਨ

ਸ਼ਿੰਗਾਰ

ਤ੍ਰਿਪਤਿ

ਨਿਰਗੁਣ

ਪ੍ਰਚੰਡ

ਠੰਢ

ਨੋ

ਆਪਸ

ਲਵੇਗਾ

ਪੁਰੀ

ਕਰਾਂਗਾ

ਉਪਾ

ਤਰੀਕਿਆਂ

ਗ੍ਯਾ

ਜਿਨਾਂ

ਸਤਾ

ਬਿਅਰਥ

ਦਯਾ

ਕਲੇਸ਼

ਹਰਨ

ਚਾਹ

ਬਾਦ

ਘਰੁ

ਸੁਟਿਆ

ਬਿਬੇਕ

ਗੰਦਗੀ

ਸੁਧਾਰਸ

ਬੈਕੁੰਠੀ

ਤੁਲ

ਮਿਲਾਂਦਾ

ਟੁਕੜੇ

ਦੱਤ

ਅਧਰਮੀ

ਹੁਣੇ

ਲੈਣਾ

ਪ੍ਰਤੀ

ਜਨਮੋਂ

ਲੱਭਦਾ

ਵਾਲ

ਬੋਲਦੇ

ਤੱਤ

ਪੁਰਸ਼ੋਂ

ਚਤੁਰਾਈ

ਜਪਣਾ

ਪਾਲਨਾ

ਸਿਰੀ

ਸਿਮਰਨਾ

ਬਣਾਂਦਾ

ਚਰਨੀ

ਦਿਖਾਈ

ਪੂਰਬਕ

ਬਗ਼ੈਰ

ਬਿਅੰਤ

ਵਸਦੇ

ਸ਼੍ਰੋਮਣੀ

ਮੀਂਹ

ਖ਼ਿਆਲ

ਦੱਸਿਆ

ਕੰਢੇ

ਮਾਣਦੀ

ਅੰਗ-ਸੰਗ

ਅਦੁੱਤੀ

ਖ਼ਾਨ

ਅਸਥਾਪਨ

ਵਸਿਆ

ਲੋਹਾ

ਰਹੀਏ

ਜਾਓ

ਰਤੀ

ਹੁੰਦੀਆਂ

ਗਾਵਤਾ

ਫੁਰਮਾਨ

ਮ੍ਰਿਤ

ਬੁਝ

ਰੱਖੀ

ਬਖਾਨ

ਵਿਛੋੜਾ

ਤੀਰਥੋਂ

ਥੋੜਾ

ਕਮਲੋਂ

ਵਿਦਵਾਨ

ਸੋਝੀ

ਮਰਯਾਦਾ

ਅਸਮਾਨ

ਠਾਕਰ

ਲੇਵੋ

ਸੁਤ

ਘੋਰ

ਰਮ

ਬਲੀ

ਸੰਗੀ

ਪ੍ਰਫੁਲਤ

ਦੁਖੁ

ਲਗਾਇਆ

ਜਹਾਨਾਂ

ਭਾਉਂਦਾ

ਬਚਿਆ

ਫਿਰਤੇ

ਮੋਖਸ਼

ਪਵੇ

ਪਾਂਦੇ

ਨਿਹਾਲ

ਸਰੇਸ਼ਟ

ਰਿਦਾ

ਵਿਚਾਰੇ

ਨਗਾਰੇ

ਜੁਗਾਂ

ਉਤਾਰ

ਉਪਦੇਸੁ

ਨਿਰਾ

ਭੇਟ

ਭ੍ਯਾ

ਭੰਗ

ਪੂਜਯ

ਤਿਲਕ

ਪ੍ਰਾਨ

ਪਰਖ

ਅਜੇਹਾ

ਗੁਰ-ਸ਼ਬਦ

ਕਿੱਥੇ

ਮਾਨਤਾ

ਰਖੋ

ਖੋਹ

ਸਮਾਏ

ਅਫੁਰ

ਤਿਨਾਂ

ਪਰਮੇਸ਼ਰ

ਬੈਕੁੰਠ

ਬਿਕਾਰੋਂ

ਨਫਰ

ਡੁੱਬ

ਰਲ

ਕ੍ਰਿਪਾਨ

ਜਨਮਤਾ

ਰੰਗੁ

ਕੋਟਿ

ਮਨਸਾ

ਸੰਬੰਧੀ

ਵਧ

ਨਿਰਭਉ

ਬੋਲਣ

ਰਖੇ

ਗਇਆ

ਸਿੰਗਾਰ

ਇਕਨਾਂ

ਜਪਣੇ

ਤਾਪ

ਭੂਖ

ਜਵਾਨ

ਪਾਪੀਆਂ

ਟਿਕਾਣੇ

ਲੁਕਾਈ

ਮਹਲ

ਕਾਂ

ਸਕਾਂ

ਨਿਡਰ

ਕਰਨਹਾਰ

ਵਸਾਂਦਾ

ਜਹਾਜ

ਧਾਰਨੇ

ਮਰਿਆ

ਲੜਾਈ

ਤੈਸਾ

ਲਾਗੀ

ਪੁਰਖੁ

ਕਹਤਾ

ਆਤਮੇ

ਤਾਰੇ

ਦੀਪਕ

ਦੂਜਿਆਂ

ਮਾਰਦੇ

ਘੋੜਾ

ਪ੍ਰਪੰਚ

ਜੋਨੀਓਂ

ਰੇ

ਧੁਨ

ਤੋਣ

ਖੇਤੀ

ਅਤ੍ਯੰਤ

ਅਨਹਦ

ਨਿਰੋਲ

ਪਾਲਣਹਾਰ

ਤਨੁ

ਚੜ੍ਹਾ

ਘਾਇਲ

ਪੀਂਦਾ

ਮਿੱਠੇ

ਝਗੜਾ

ਰੰਗੀਜੇ

ਨਾਰਾਇਣ

ਵਰਨਣ

ਕਰਨਗੇ

ਸੰਸਾ

ਅੰਗਾਂ

ਸਹਾਰਦਾ

ਸਿਮਰਨੇ

ਵਾਸਾ

ਦਰਿ

ਸੁਣਾ

ਖੁੰਝ

ਮਿਲਾਇਆ

ਕਹਿੰਦੀ

ਬਦਖੋਈ

ਪਵਨ

ਅਚਲ

ਸਹਿਜ

ਜੁਆਨੀ

ਗਾਏ

ਜੁਗਤਿ

ਰੋਮ

ਹਉਮੈਂ

ਦੇਹੁ

ਸ਼ਾਂਤ

ਨੈ

ਦੀਨਾਂ

ਮੌਤੇ

ਹੋਂਦ

ਭੈਣ

ਚੈਨ

ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ

ਜੀਵਤਾ

ਮੁਰੀਦ

ਹੀਨ

ਸਦ

ਛੇਤੀ

ਧਨਾਸਰੀ

ਵਿਕਾਰੋਂ

ਜਿਸੁ

ਪਈਆਂ

ਸਿਰੇ

ਪਸੰਦ

ਵਸਤਾ

ਸੰਸਕਾਰਾਂ

ਤੁਹਾਡੀ

ਦੇਖਤੇ

ਅਸੰਗ

ਵਰਤਦਾ

ਗਜ

ਸੰਸਕਾਰ

ਰਸੋਂ

ਕੂੜੇ

ਨਿਧਿ

ਸ਼ਿਕਾਰ

ਪੀਣ

ਸ਼ਾਸਤ੍ਰਾਂ

ਕਰਾਂਦਾ

ਬਿਰਛ

ਮੰਗਲ

ਰਾਤੇ

ਅਕਥ

ਚਰਚਾ

ਸੋਇ

ਪੜਤੇ

ਪ੍ਰਭੂ-ਨਾਮ

ਰਹਿੰਦੀਆਂ

ਛਤ੍ਰ

ਮੀਠਾ

ਭਸਮ

ਖੁਸ਼ੀਆਂ

ਨਿੰਦਿਆ

ਜੁੜਨ

ਬਾਬਾ

ਡਿੱਗ

ਪਤਿਤ

ਬ੍ਯਰਥ

ਪਛਾਣਦਾ

ਕਿਲ੍ਹੇ

ਹਰਖ

ਈਰਖਾ

ਰੋਸ਼ਨ

ਸਕਤੇ

ਕਪਟ

ਪ੍ਰਾਣੋਂ

ਰੀਤ

ਦੈਵੀ

ਵੇਸਵਾ

ਕੀਮਤਿ

ਯੋਧਾ

ਸ੍ਰਿਸ੍ਟੀ

ਲੋੜਦਾ

ਲਈਏ

ਉਸਦੀ

ਖਟ

ਪਾਲਣ

ਗਉੜੀ

ਰਚਨਹਾਰ

ਯਤਨ

ਕੁਟੰਬ

ਦੁਰਗਾ

ਊਚਾ

ਇੰਦ੍ਰ

ਬਿਖ

ਇਤਨੇ

ਸਮਝਤਾ

ਚਾਹਤਾ

ਇਸਥਿਤੀ

ਵਾਰਤਾ

ਸੰਖ

ਕਾਮਯਾਬ

ਪ੍ਰਾਣੀਆਂ

ਕਰਮੁ

ਬਾਂਹ

ਚੰਨਣ

ਹਾਇ

ਜੀਵਨ-ਰਾਹ

ਟੁਟ

ਕਹ

ਇਜ਼ਤ

ਰਾਖੀ

ਗੁਰੂ-ਅਨੁਸਾਰੀ

ਉਚਾਰਦੇ

ਬਰਾਬਰੀ

ਕਦੀ

ਪਰੀ

ਓਰ

ਸ਼ਰਣਾਗਤ

ਸਿਰਿ

ਉਸਦਾ

ਵੇਖੇ

ਤੁਸੀ

ਇਕੱਤਰ

ਭੂਲ

ਦਸਮ

ਪ੍ਰਾਲਭਧ

ਚੁਰਾ

ਲਗਣ

ਹਥਿਆਰ

ਸਚਿ

ਵਡਿਆਈਆਂ

ਕਮਾਨ

ਵੰਝਦਾ

ਧਾਰਿਆ

ਫਿਕਰ

ਸਤਿਗੁਰਿ

ਸ਼ਲਾਘਾ

ਠੱਗੀ

ਖਾਨ

ਜੀਵਾਤਮਾ

ਅਕਾਸ਼

ਅਧਾਰ

ਬਣਦੇ

ਕਲ

ਅਦਭੁਤ

ਨਿਸੰਗ

ਬੱਦਲ

ਸੁੱਧ

ਜਪੁ

ਦੱਸਦੇ

ਥੱਕ

ਪ੍ਰੇਮਾ

ਕਪੜੇ

ਵਾਕ

ਸ਼ਰੋਮਣੀ

ਯੁਗਾਂ

ਤ੍ਰੇਹ

ਨਵੇਂ

ਊਹ

ਨੈਣ

ਕ੍ਰੋੜ

ਖਾਤਾ

ਭਉ

ਮੁਕ

ਉਜਾੜ

ਬਰਕਤ

ਰੌਸ਼ਨ

ਉਠਾਉਂਦਾ

ਸਿਆਣੇ

ਸਨਬੰਧੀ

ਸੇਂ

ਲਈਆਂ

ਭੋਰਾ

ਪ੍ਰਭਾ

ਮਣੀ

ਨੀਵਾਂ

ਚਾਹੀਏ

ਮੰਗਦੇ

ਨਿਧਾਨੁ